[ZKV]
Ik moet hier afronden. Opruimen, inpakken, opleveren. En het zijn niet eens mijn eigen spullen.
De tv moet achterblijven. Thuis heb ik een 43 inch tv en dat is ook niet niks. Maar dit. Dit is een ander verhaal. De olifanten komen levensgroot op je aflopen. Kijk hoe die olifant zich in de rivierbedding laat zakken.
Eerst wilde ik alleen even kijken op welk kanaal hij hem had staan. National Geographic dus. Dat valt mee.
Alles is ingepakt. Maar deze kamer. Heb je ooit zulke lambriseringen gezien? Die tegels bij het fonteintje? Zo’n leren stoel waar je in kunt wonen? En dan de tv.
Zo’n kamer krijg ik nooit meer voor mezelf. Ik doe hier geen vlieg kwaad. Er liggen nog genoeg vertrouwelijke stukken en ze kunnen hoog en laag springen, maar daar doe ik niks mee.
Volgens mij heb ik vier jaar lang geen tv gekeken. Een paar debatten teruggekeken op YouTube, hooguit.
Alles gedaan voor die man.
Zijn agenda bijgehouden. Auto’s en chauffeurs laten vervangen, mensen laten uitnodigen, foto’s laten verwijderen en andere laten plaatsen. Veilige foto’s. Van bruggen en gemalen en tramhokjes met groene daken.
Als je hard rent, denken ze altijd dat je nog harder kunt rennen. En dan lig je met een zwetende flank in de stal. Te dampen.
Ik krijg warme voeten van de wijn.
Deze week is het allemaal Zambia op National Geographic. De olifanten gaan om hun kleintje heen staan. Trompetteren. De leeuwen hebben het nakijken.
Buiten draaien de camera’s warm voor de minister.
Even switchen naar Parlement24. De cameraploeg, de minister, ze lijken allemaal veel verder weg dan die dertig meters hemelsbreed. Mijn positiezin is aangetast. Komt door de afmeting van dit scherm. Moet soms echt met mijn ogen knipperen.
Er moet eindelijk eens iemand de regie pakken. Wat is daarop uw reactie? Regie is een fopspeen, zegt-ie. Mijn minister.
Regie is een fopspeen? Als er nou één de baas speelt. Hij heeft het uitgevonden.
Niemand gelooft hem, hoor. Ze hebben hier allemaal genoeg van elkaar. Maar op een of andere manier blijven ze toch aan mekaar plakken.
Terug naar Zambia.
De leeuwen hebben misgegrepen bij het olifantenkind en verleggen nu hun blik naar de antilopen. Zo’n antilopenkalf moet meteen lopen als-ie is geboren. Hij staat op het menu.
Ik weet wat me te doen staat als er wordt aangeklopt: scherm uit, telefoon pakken, kartonnen doos over m’n drankje en vooral niet verschrikt kijken. Ik heb immers een taak te verrichten. Afronden. Opleveren. Dan wegwezen. Je moet weten wanneer het afgelopen is.
—
[Foto: Jason Goh – Pixabay]